تأثیر شوری و منگنز بر رشد و ترکیب شیمیایی دانهال های پسته (pistacia vera l.) در محیط کشت پرلیت

برای بررسی تأثیر مقادیر مختلف منگنز و شوری بر برخی ویژگی های رشد و ترکیب شیمیایی دانهال های پسته (رقم بادامی زرند) یک آزمایش فاکتوریل با دو عامل شوری (صفر، 75، 150، 225 و 300 میلی مولار کلرید سدیم) و منگنز (صفر، 12، 24 و 36 میکرومولار منگنز از منبع سولفات منگنز) در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تکرار در شرایط گلخانه و در محیط کشت پرلیت اجرا شد. نتایج نشان داد که شوری موجب کاهش معنی دار تعداد برگ، سطح برگ، وزن خشک ریشه و وزن خشک بخش هوایی گردید. بدین صورت که در تیمار 300 میلی مولار کلرید سدیم، تعداد برگ، وزن خشک ریشه، وزن خشک بخش هوایی و سطح برگ به ترتیب 30،40، 92 و 92 درصد نسبت به شاهد (سطح صفر شوری) کاهش پیدا کرد. لیکن با کاربرد 12 و 24 میکرومولار منگنز، وزن خشک بخش هوایی و سطح برگ نسبت به سطح صفر منگنز به ترتیب 29 و 24 درصد افزایش معنی دار حاصل نمود. از آنجا که با افزایش شوری، سطح و وزن خشک برگ کاهش یافت، در نتیجه تحت اثر رقت، غلظت منگنز، روی و فسفر در بخش هوایی و ریشه افزایش و غلظت پتاسیم کاهش یافت. با کاربرد منگنز، غلظت منگنز، روی، فسفر و پتاسیم افزایش یافت. به طورکلی نتیجه این پژوهش نشان داد که شوری، رشد رویشی را کاهش داده و از آنجا که منگنز تأثیر مثبتی بر برخی ویژگی‏های رشد دارد، احتمالاً منگنز تحمل پسته به محیط ‎های شور را افزایش می دهد.